Konrad Klapheck (Düsseldorf 1935) behoort tot de belangrijkste persoonlijkheden van de naoorlogse Duitse kunstgeschiedenis. In 1955 maakte hij als kunststudent zijn eerste stilleven, een magisch realistisch schilderij van een typemachine. Dit was het begin van een lange en vruchtbare internationale carrière, die meer dan vier decennia lang gewijd was aan machines en industriële objecten waarvan de zakelijke afstandelijkheid van de weergave een opvallend contrast vormt met psychologische en seksuele associaties die deze vaak oproepen. In de jaren zestig ontwikkelde hij contacten met galeriehouders in Parijs en New York die in hem een voorloper van ontwikkelingen als pop art waren gaan zien. Pas eind vorige eeuw kwam het tot een breuk en vond hij nieuwe inspiratie in de thema’s en idolen van zijn jongelingsjaren: de menselijke figuur in grappige erotische mise-en-scènes en portretten van jazz-musici en -orkesten. En met die herinneringen begon een late stijlwisseling zoals maar weinig voorgangers hebben gekend.
