De strijd in 1914 om de Duitse Koloniën in Oceanië en in Oost-Azië. Nieuw Guinea en Tsingtau behandelt de ondergang van twee koloniën als gevolg van de Eerste Wereldoorlog. Het kan gezien worden als een voortzetting van het verloren gaan van de Duitse bezittingen in Afrika beschreven in De strijd om de Duitse Afrikaanse koloniën. Oost Afrika, Zuidwest Afrika, Kameroen, Togo 1914-1918. Eveneens verschenen in 2021 bij Aspekt. De kolonie Duits Nieuw Guinea en de onderhorige eilanden werd verdedigd door de Schutztroepen want deze kolonie viel onder het ministerie van Koloniën. De kolonie in China, Tsingtau, ook naar gerefereerd als het Schutzgebied Kiautschou, was een kolonie die ressorteerde onder het ministerie van Marine. Reden was dat het een steunpunt van het Oost-Aziatisch Kruiser Eskader was. Het doel van het eskader was om beide koloniën te beschermen. De verdediging van Duits Nieuw Guinea werd gezien als onmogelijk wegens de uitgestrektheid. Er waren ongeveer 50 man Schutztroepen aanwezig en een uit de lokale bevolking samengestelde politiemacht. met feitelijk geen gevechtskracht. De strijd duurde van 11 tot 17 september 1914 gevolgd door onderhandelingen over de overgave. De kolonie werd na de overgave tot 1919 door Australië beheerd en daarna, toen bij het Verdrag van Versailles Duitsland al zijn koloniën werden ontnomen, als mandaatgebied, om op termijn onafhankelijk te worden.
Anders verliep de harde strijd om Tsingtau, die op verzoek van Groot-Brittannië gevoerd werd door Japan. De Britten gaven een symbolische steun van ongeveer 1500 man terwijl de Japanners 53.380 man grondtroepen voor inzetten. Echter Japan deed dat om zelf Tsingtau te bezitten en om de noordelijk in China rijke voorkomens van grondstoffen waar Japan gebrek aan had. Tsingtau werd gedurende de Eerste Wereldoorlog de 2e marinehaven van Japan. De strijd duurde van 23 augustus tot 7 november 1914. Met grote druk van Amerika werd in 1920 de kolonie, die de Duitsers voor 99 jaar van China hadden gehuurd, aan China teruggegeven.
