Dingen die je laten zien dat het leven schitterend is viert de speciale band tussen mensen; dit boek zal iedereen inspireren om dichtbij en op afstand verbonden te blijven.

Voor de lezers van de Koreaanse Haemin Sunim: een prachtig inspirerend cadeauboek

Dingen die je laten zien dat het leven schitterend is staat vol met de allermooiste verhalen en illustraties over verbondenheid. Zoals zoveel grootouders, zochten de Koreaanse Chan Jae Lee & Kyong Ja Ahn naar een manier om verbonden te blijven met hun kleinkinderen, die op afstand wonen. Vooral ‘opa Chan’ was niet online, hij had nog nooit een e-mail gestuurd of zelfs maar iets opgezocht op Google. Ze besloten daarom om samen Instagram te leren gebruiken om contact met elkaar te houden. Elke dag deelt Chan een aquarel en ‘oma Marina’ schrijft er iets bij over hun leven, familie, verleden en cultuur. Dit inspirerende boek staat vol met hun liefdevolle verhalen en laat zien dat verbondenheid niets te maken heeft met leeftijd of met afstand.

De wijsheden die grootouders aan jongere generaties kunnen doorgeven, bieden hoop en vreugde. Lachen, huilen, troosten, leren en vooral herinneringen maken, dat doe je met elkaar. Of het nou gaat om het vieren van de komst van een nieuw kleinkind, en broertje of zusje, of over hoe Chan en Marina tijdens hun studiejaren verliefd werden, de ervaringen zijn uit het leven gegrepen. Dit boek zal elke lezer inspireren om zich dichtbij en op afstand verbonden te voelen.

Een prachtig cadeau voor iedereen die het leven viert, en dan het liefst samen met anderen!

In de pers

‘Opa Chan leerde Instagram gebruiken. Om verbonden te blijven met zijn kleinkinderen die ver weg wonen. Hij kreeg per ongeluk meer dan 180.000 volgers. Hij tekent elke dag iets voor ze en zijn vrouw schrijft er een stukje bij. Hij had nog nooit een e-mail verstuurd of Google gebruikt en hij had nog nooit van Instagram gehoord, dus het was best ingewikkeld om te leren. Maar gesterkt door de aanmoediging van zijn familie, is het toch gelukt. I’m not crying, you’re crying.’ The Guardian 2017