In 'Gifgas, ziektekiemen en oorlog' geeft Gerard Aalders antwoord op de vraag waarom chemische en biologische wapens wel in de Eerste, maar niet in de Tweede Wereldoorlog werden gebruikt.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd voor het eerst op grote schaal gifgas gebruikt. Veel minder bekend is dat toen ook al biologische wapens werden ingezet. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak beschikten beide kampen over enorme voorraden gifgassen en biowapens. De technieken om de dodelijke wapens naar hun doel te geleiden waren bovendien spectaculair verbeterd. Afgezien van Japan, dat gas- én biowapens (pest en cholera) tegen China inzette, hebben de andere oorlogvoerende landen geen gifgas of biologische wapens gebruikt. De intrigerende vraag is: waarom niet?
Uit deze studie blijkt bovendien dat de mensheid al duizenden jaren voor onze jaartelling biologische en chemische wapens gebruikte, al waren die namen toen uiteraard nog niet in zwang. Tegenwoordig hebben bijna alle landen het Verdrag van Genève uit 1972 geratificeerd, dat het gebruik, de ontwikkeling en de opslag van gif- en biowapens verbiedt. Helaas wordt daar nog steeds op vrij grote schaal de hand mee gelicht.
'Gifgas, ziektekiemen en oorlog' biedt een blik op de geschiedenis van ruim vierduizend jaar 'sluip- en gluipwapens'.
