Deze Nederlandse literatuurgeschiedenis van prof. dr. J.C. Brandt Corstius mag wel ideaal heten voor de lezer die een handboek te omvangrijk vindt en toch ook weer niet tevreden is met een oppervlakkige behandeling van de vaderlandse letteren.
De beknoptheid van dit werk heeft bovendien de overzichtelijkheid vergroot en deze wordt nog versterkt door de uitmuntende compositie ervan. Het bestaat uit acht hoofdstukken, elk een eeuw behandelend, van de 12e tot en met de 19e eeuw. De 17e en 19e eeuw worden uitgebreider behandeld dan de overige. De eerste druk van dit boek bevatte ook een slothoofdstuk over de 20e eeuw. Te veel moest daar worden samengedrongen en weggelaten. De literatuurgeschiedenis van onze eigen eeuw zal beter tot haar recht komen in een afzonderlijk boek.
Het geheel is geschreven in een mooie, eenvoudige en onderhoudende stijl die vaak een bijzondere levendigheid verkrijgt door goedgekozen citaten. Dit werk is een voorbeeld van objectieve behandeling der te bewerken stof. Absolute objectiviteit is in de literatuurgeschiedenis uiteraard onmogelijk; maar gezien de uitgebreidheid van de stof en de voortdurende wisseling in waardering bij de literatuurhistorici, moet men erkennen dat de schrijver in de onpartijdige weergave in hoge mate is geslaagd.
Deze vlot geschreven, evenwichtig samengestelde en bijzonder instructieve samenvatting van de geschiedenis van onze vaderlandse letterkunde zal een intens genot verschaffen aan velen die in een kort bestek een behoorlijke kijk hierop willen verkrijgen.
