De Belgische magistratuur zit tijdens de Tweede Wereldoorlog gevangen tussen twee vuren. De Duitse autoriteiten eisen een keihard optreden tegen verzetsgroepen die steeds vaker geweld gebruiken tegen Duitsers en collaborateurs. De magistraten maken zich zorgen om de openbare orde, maar willen geen slaafs instrument van de bezetter worden. Naarmate de oorlog vordert en de conflicten tussen de rechterlijke macht en de bezetter toenemen, kiezen de magistraten meer en meer partij voor het verzet en weigeren ze het geweld te veroordelen en te bestraffen.