De Majjhima-Nikaya is in de traditionele telling – na de Digha-Nikaya – de tweede verzameling (nikaya) van de Sutta-Pitaka: de ‘mand’ (pitaka) van leerredes (sutta’s) die aan de historische Boeddha en zijn belangrijkste leerlingen worden toegeschreven.
Deze collectie maakt deel uit van de Pali-Canon en vormt samen met de Vinaya-Pitaka (de ‘mand’ van de orderegels) en de Abhidhamma-Pitaka (de ‘mand’ met scholastieke teksten) het corpus van gewijde geschriften van de Theravada. Deze Pali-Canon of Tipitaka (‘drie manden’) bevat de oudste bewaard gebleven geschriften van de boeddhistische traditie.
De Majjhima-Nikaya bevat 152 ‘middellange leerredes’ van de Boeddha en is vooral gericht op de gemeenschap van boeddhisten en laat met name nieuwe bekeerlingen kennismaken met de grondslagen van de Leer en de boeddhistische praktijk.
Dit deel (Mulapannasa) bevat de eerste vijftig leerredes (sutta’s 1-50), die ingedeeld zijn in vijf hoofdstukken (vagga’s) van tien. Er worden uiteenlopende onderwerpen in behandeld. Een aantal leerredes is autobiografisch en geeft informatie over de levensloop van de Boeddha die elders in de Canon ontbreekt. Zo verhaalt het Ariyapariyesana-Sutta (MN 26) van zijn zoektocht naar verlichting en van de bekering van de eerste vijf leerlingen na zijn ontwaken. Ook maken we kennis met zijn twee leraren, Alara Kalama en Uddaka Ramaputta, die hij onbevredigd verliet.
De vertaling wordt voorafgegaan door een algemene inleiding in het vroege boeddhisme, die de lezer vertrouwd maakt met het levensverhaal van de Boeddha en de belangrijkste elementen van zijn Leer, waaronder de oude meditatievormen.
