Marilieke Engbers stelt de vraag waarom toezichthouden zo opvallend vaak misgaat denk aan het witwassen bij ING, de debacles bij Vestia en DSB, de teloorgang van Enron en het Wirecard-schandaal. Is er sprake van incapabele of zelfs onbetrouwbare commissarissen, of is er iets anders aan de hand?
Aan de hand van een parabel over het jonge, enthousiaste RvC-lid Thomas laat ze zien waar het misgaat: ambigue governance-regels zorgen ervoor dat de tienduizenden commissarissen in Nederland vaak zo druk zijn met elkaar, met het in stand houden van goede relaties en met het voldoen aan procedures en regels, dat ze nauwelijks toekomen aan kritische reflectie op strategische en maatschappelijke uitdagingen.
Met dit boek geeft Marilieke Engbers inzicht in de complexiteit van het samen toezichthouden binnen RvCs en raden van toezicht, en wil ze een gesprek op gang brengen over de onmogelijkheid daarvan. Het is een pleidooi voor een menselijker toezicht, opdat commissarissen zich volledig kunnen richten op de zaken die er werkelijk toe doen.
