Op 6 april 1918 verscheen Nescio’s debuut Dichtertje – De uitvreter – Titaantjes. Nu, honderd jaar later, wordt deze klassieker nog steeds herdrukt en gelezen. Tijdens Grönlohs leven was dit niet altijd vanzelfsprekend. Grönloh echter geloofde in zijn verhalen en daarom bestookte hij zijn uitgevers als een ware zakenman met brieven, waarin hij hen vasthoudend aanspoorde haast te maken met het uitbrengen van zijn werk. En met voorgesteld honorarium kon hij niet zomaar akkoord gaan. Voorop stond dat zijn verhalen voor de lezers beschikbaar moesten zijn, want nog ‘nooit is mij van zooveel belangstelling voor het boekje gebleken en het zou voor ons beiden toch treurig zijn, als wij het goede moment moesten verzuimen’.
Voor een koopje ben ik voor hen niet thuis bevat de eerste bibliografie van Nescio’s boeken en de tijdschriften en bloemlezingen met Nescio’s verhalen die tijdens Grönlohs leven zijn verschenen. Daarnaast is ook de eerste bibliografie van vertalingen van Nescio’s verhalen opgenomen. Verder worden vragen beantwoord als: Van wie leerde Grönloh het liedje over de ‘Nancy brick’? Waar zette hij streepjes in Multatuli’s Verzamelde werken? Wie was tante Agatha Grönloh? Wie was de manke havenmeester van Veere? En wat vond Grönloh van germanismen?
