Een beeld in technicolor. Vijftig jaar oorlogen in Vietnam 1940-1990 geeft een brede en vernieuwende interpretatie van de geschiedenis van Vietnam tussen 1940 en 1990. Zwart-wit typeringen, eenzijdige interpretaties en heersende mythen worden ontzenuwd. In plaats daarvan wordt een genuanceerd en rijkgeschakeerd beeld gegeven, waarin de Verenigde Staten nu eens minder op de voorgrond staan.
Geschiedenis wordt niet alleen door de overwinnaars geschreven en mag dus ook in dit geval niet alleen worden toegerekend aan Ho Chi Minh en het succes van de communisten in 1975. De interne verliezers, oftewel de andere politieke bewegingen en hun leiders, moeten eveneens een cruciale plaats in de geschiedenis van Vietnam krijgen. Zo hebben bijvoorbeeld burgeroorlogen in de periode 1940-1990 een onmiskenbare rol gespeeld.
Het oudere geïdealiseerde beeld van Noord-Vietnam is onjuist. Dit land was een dictatoriale en repressieve politiestaat. De Noord-Vietnamese leiders waren na 1954 verwikkeld in een felle machtsstrijd en verregaand verantwoordelijk voor de oorlog in Zuid-Vietnam. Het antwoord op de vraag wie de legitieme vertegenwoordigers van de Vietnamese natie waren vereist ook een meer afgewogen oordeel over niet-communistische politici zoals Bao Dai, Ngo Dinh Diem en Nguyen Van Thieu.
Wat betreft de rol van internationale spelers: aanvankelijk was het de Koude Oorlog die de bemoeienis van de Verenigde Staten bepaalde, later was dat de Amerikaanse geloofwaardigheid. Uiteindelijk was het de steun van China en de Sovjetunie die de doorslag gaf voor de zege van Noord-Vietnam. Belangrijke nieuwe invalshoeken zijn de rol van de minderheden, de betekenis van ‘een derde weg’, de verwoestende effecten van de strategie, de rol van vrouwen en meisjes en mentale en culturele kanten van de oorlogen.
