Aanvang jaren dertig van de 20ste eeuw: Eugenie Schumann, de jongste dochter van het beroemde muzikale echtpaar Robert en Clara Schumann, is in overspannen toestand opgenomen in een kliniek in het Zwitserse Bern, na kort achter elkaar de twee belangrijkste mensen in haar leven te hebben verloren: haar zus Marie en haar geliefde ‘Fillu’.
Een man, Erich Schumann, probeert ondertussen haar familie binnen te dringen door haar duistere en dromerige toestand waarin ze zich bevindt, te misbruiken. Die dreiging leidt ertoe dat ze inzicht krijgt in haar leven en een antwoord op de vraag of ze destijds, in 1851, gelegen kwam in het al snel vaderloze gezin. Het maakt haar tevens bewust van de verstikkende invloed van haar moeder, de waarde van haar persoonlijke strijd om zich daarvan los te maken en het vluchtend karakter van haar bestaan daarna. Eenmaal uit de kliniek ontsnapt, raakt ze ongevraagd verwikkeld in een moordzaak en in de min of meer gelijktijdige ontdekking van haar vaders vioolconcert in de donkere kluizen van de Pruisische Bibliotheek. Die twee gebeurtenissen bevestigen uiteindelijk haar eigen kracht, maar ook haar machteloosheid tegenover een nieuwe, niets ontziende wereldorde. De schrijver heeft historische feiten en fantasie op originele wijze in tijdsprongen weten te vermengen.
