Deze nieuwe uitgave werd door Sytze van der Zee herzien en van foto’s voorzien. Ook schreef hij een uitgebreid nawoord waarin hij ingaat op de vele reacties na het verschijnen van de eerste druk.
In Potgieterlaan 7 beschrijft Sytze van der Zee (1939) zijn jeugdjaren in Hilversum. Deze werden gedomineerd door de keuze van zijn vader voor de NSB. Zijn vader werd geïnterneerd en de rest van het gezin verviel tot armoede, werd vernederd of genegeerd. Als kind begreep Van der Zee nauwelijks wat 'collaborateur' of 'landverrader' betekende, maar als puber kreeg hij steeds meer vragen. Wat had zijn vader precies gedaan? Had hij misschien joden en verzetsmensen verraden?
Het hele gezin Van der Zee leefde in het teken van de ooit gemaakte foute keuze van de vader. Deze familiekroniek beschrijft indringend het loyaliteitsconflict. Het boek gaat ook over hoe in de na-oorlogse jaren een gezin met elkaar leefde. Openhartig schrijft de auteur over de karakters van zijn ouders, broers en zus en hoe de onderlinge relaties veranderen, naarmate iedereen ouder wordt.
Als uiteindelijk Sytze van der Zee de documenten in ontvangst neemt waaruit blijkt dat zijn ouders gecollaboreerd hebben en het advies krijgt deze papieren te vernietigen, zegt hij tegen de desbetreffendende ambtenaar: 'Maar ik kan er toch niets aan doen wat er toen is gebeurd? Ik was een kind, drie, vier, vijf jaar oud!'
Sytze van der Zee (1939) was buitenlandcorrespondent van NRC Handelsblad, adjunct-hoofdredacteur van Elsevier en hoofdredacteur van Het Parool. Eerder verschenen van hem o.a. Voor Führer, Volk en Vaderland (over de SS) en Zuidwal (over seriemoordenaar Koos Hartog).
